วันจันทร์ที่ 22 ธันวาคม พ.ศ. 2551

Noël

Noël est une fête chrétienne célébrant chaque année la naissance de Jésus de Nazareth, appelée Nativité.

Sa célébration à la date du 25 décembre a été fixée tardivement dans l'empire romain d'Occident, vers le milieu du IVe siècle. La royauté du Christ n'étant pas de ce monde, certains comme Origène (milieu du IIIe siècle) refusent de célébrer cette naissance ainsi qu'on le faisait à l'époque pour un souverain temporel (roi, empereur, pharaon,reine). Avant de la placer à la date d'une célébration solaire liée au solstice d'hiver[1] plusieurs dates furent proposées : 18 novembre, 6 janvier... Le 25 décembre marquait depuis Aurélien (v.270) l'anniversaire du Sol Invictus et de la renaissance annuelle de Mithra[2]. Pour des raisons symboliques, et dans un souci de christianiser les anciennes fêtes païennes, cette date fut progressivement étendue à tout l'occident latin. Les Églises orthodoxes, qui suivent le calendrier julien, célèbrent Noël le 6 janvier, mais seule l'Église Arménienne a conservé la date précise du 6 janvier comme jour de la fête de Noël[3],

Constituant avec Pâques une des grandes fêtes chrétiennes, Noël s'est progressivement chargé de traditions locales, mélanges d'innovations et de maintien de folklore ancien, au point de présenter l'aspect d'une fête profane populaire possédant de nombreuses variantes, dans le temps comme dans l'espace. L'association de la mémoire d'une naissance a facilité la place centrale prise par la famille dans le sens et le déroulement de cette fête. L'Église catholique romaine insiste par exemple sur cet aspect depuis l'instauration en 1893 de la fête de la Sainte Famille, le dimanche suivant le 25 décembre. Les cadeaux, sous forme d'étrennes, semblent être une réminiscence des cadeaux effectués lors des fêtes saturnales de décembre (strenae) [4] Le don est présent dans de nombreuses traditions, comme celle de servir une repas au premier pauvre croisé au jour de Noël, ou dans l'exceptionnelle générosité des aumônes accordées aux mendiants à la sortie de l'office célébré durant la nuit de Noël. « La période de Noël, qui est très chargée cérémoniellement, possède une certaine intensité rituelle. Même si nous vivons fondamentalement dans une société marchande, il y a dans cet échange de cadeaux quelque chose qui est de l'ordre du don et qui est universel dans son principe: ils créent, maintiennent et consolident des liens; ils constituent en quelque sorte une matrice du social.

วันศุกร์ที่ 12 ธันวาคม พ.ศ. 2551

Métro



Un métro, apocope du terme métropolitain, lui-même abréviation de chemin de fer métropolitain, est un chemin de fer urbain souterrain le plus souvent, sur viaduc quelquefois, au sol rarement.

En 1981, le Comité des Métropolitains de l’UITP définit « le chemin de fer métropolitain » comme « un chemin de fer conçu pour constituer un réseau permettant le transport d’un grand nombre de voyageurs à l’intérieur d’une zone urbaine au moyen de véhicules sur rails avec contrôle externe, dans un espace totalement ou partiellement en tunnel et entièrement réservé à cet usage. »

La définition nord-américaine du métro est plus synthétique : c’est un transport public urbain de masse en mode guidé sur site propre intégral, sans croisement avec tout autre mode de transport ni accès piétonnier.


Histoire
Le premier métro fut le « Metropolitan Railway » de Londres (maintenant il s’appelle le London Underground) (1863), tiré à l’origine par des locomotives à vapeur. Selon Christian Wolmar, le premier promoteur du métro londonien fut Charles Pearson qui en développa l’idée dans un pamphlet de 1845 et soutint plusieurs projets similaires dans les années suivantes[1].

Sa construction fut décidée par la municipalité londonienne pour régler les énormes problèmes de circulation que connaissait la métropole à l’époque, avec ses 2,5 millions d’habitants sur 90 km2. Le problème était amplifié par la géographie urbaine de l’époque, riche en petites rues tortueuses.

Le premier tronçon faisait 6,5 km de long, et allait de Farringdon Street à Paddington. Le tunnel de ce premier métro fut constitué d'une tranchée couverte.

L’utilisation de la vapeur causait des problèmes importants de ventilation des tunnels, mais ce métro connut un grand succès populaire, et le nombre de lignes s’accrut assez rapidement.

En 1890 fut inaugurée la première ligne électrique, réglant le problème de la vapeur. Toutes les lignes du métro de Londres furent électrifiées entre 1890 et 1900.

Le premier métro continental européen fut celui d’Istanbul (« le Tünel ») en 1871, suivi de Budapest (1896) et de Vienne (1898). Le métro de Paris, dont la première ligne fut mise en service pour l’exposition universelle de 1900, était à traction électrique dès l’origine. Depuis, de nombreux autres réseaux ont été construits dans le monde.

À Paris, le métro urbain a été complété à partir des années 1960 par le Réseau Express Régional (RER), composé de lignes de chemin de fer de banlieue reliées entre elles par des tunnels traversant la capitale. Le RER est un mode hybride mi-métro, mi-train.

Actuellement, la plus petite localité au monde possédant un métro (sans notion de transport de masse) est Serfaus, commune du Tyrol autrichien.

Techniques actuelles
La plupart des métros roulent sur des rails classiques à écartement standard.


Le métro automatique de Lausanne (Suisse).Le métro sur pneus est une technologie d’origine française, développée à partir des années 1950 par la RATP. Le premier système de métro entièrement sur pneus est celui de Montréal, construit en collaboration avec des ingénieurs français. Le métro de Mexico et celui de Métro de Santiago du Chili utilisent aussi cette technologie.

La conduite de certains métros a été automatisée à partir de la même époque. À partir du début des années 1980 sont apparus des métros entièrement automatiques, sans conducteur, à petit gabarit (Val), à Lille (1983), Toulouse (1993) et à Rennes en 2002, ou à grand gabarit : le premier fut la ligne D à Lyon (1991), suivie de la ligne 14 à Paris en 1998. Les premiers métros automatiques japonais et les SkyTrains apparaissent également à cette époque.

Dans les années 1970, des villes allemandes, ainsi que Bruxelles, Charleroi et Anvers, ont choisi de réaliser un semi-métro, ou pré-métro, en enterrant certaines sections de leurs lignes de tramway. C’est un mode hybride, le métro-tram. À Bruxelles, les lignes en question sont conçues dès le départ pour être transformées plus tard en métros lourds à peu de frais, d’où le terme pré-métro. En France, la ville de Rouen opte pour ce type de matériel en 1994.

En 2008, le métro de Lausanne, qui est une ville à forte pente, a été inauguré. Ce métro, majoritairement souterrain gravira des pentes à 12 %. C’est un métro à pneu entièrement automatique (sans conducteur) doté de freins d’urgence à patins magnétiques. Lausanne est actuellement la plus petite ville du monde dotée d'un métro (statut détenu précédemment par Rennes (France).

วันศุกร์ที่ 5 ธันวาคม พ.ศ. 2551

Happy Father's Day

Any man can be a Father,
but it takes a special person
to be called Dad.
The idea for creating a day for children to honor their fathers began in Spokane, Washington. A woman by the name of Sonora Smart Dodd thought of the idea for Father's Day while listening to a Mother's Day sermon in 1909.
Having been raised by her father, William Jackson Smart, after her mother died, Sonora wanted her father to know how special he was to her. It was her father that made all the parental sacrifices and was, in the eyes of his daughter, a courageous, selfless, and loving man. Sonora's father was born in June, so she chose to hold the first Father's Day celebration in Spokane, Washington on the 19th of June, 1910.

In 1926, a National Father's Day Committee was formed in New York City. Father's Day was recognized by a Joint Resolution of Congress in 1956. In 1972, President Richard Nixon established a permanent national observance of Father's Day to be held on the third Sunday of June. So Father's Day was born in memory and gratitude by a daughter who thought that her father and all good fathers should be honored with a special day just like we honor our mothers on Mother's Day.

The excert below is from the Silver Anniversary Book on Father's day published in 1935. I would like to thank William Jackson Smart's great granddaughter, Bonnie, for sharing this with me.
"This year, 1935, the Silver Anniversary of Fathers' Day is being observed. Thirty-seven years ago, in the Big Bend hills of Washington, the day had its nativity in a lonely farm dwelling. There Sorrow ministered amid the moaning of the March winds.

A father sat with bowed head in his aloneness. About him clung his weeping children. The winds outside threw great scarfs of powdered snow against the window panes, when suddenly the last born tore himself from the group and rushed out into the storm calling for his mother. Yet even his baby voice could not penetrate the great silence that held this mother.

Hurriedly, the father gathered him back to his protection and for more than two decades, William Jackson Smart, alone, kept paternal vigilance over his motherless children.

This poignant experience in the life of Mrs. John Bruce Dodd of Spokane, Washington, who was then Sonora Louise Smart, was the inspiration for Fathers' Day which materialized through the devotion of this father and the father of her own son, John Bruce Jr., born in 1909. Through the observance of the love and the sacrifice of fathers about her everywhere, her idea of Fathers' Day crystallized in 1910, through a formal Fathers' Day petition asking recognition of fatherhood."

วันพฤหัสบดีที่ 27 พฤศจิกายน พ.ศ. 2551

“ผู้ชาย” มีความเสี่ยงต่อโรคมะเร็งเต้านม เช่นเดียวกับผู้หญิง



เตือนภัยเรื่องโรคมะเร็งเต้านม ในอเมริกา


โรคมะเร็งประเภทนี้มักจะเข้าใจกันว่า มีแต่คุณผู้หญิงเท่านั้นที่ต้องระวังตัว แต่จริงๆ แล้วผู้ชายก็มีโอกาสความเสี่ยงที่จะเป็นโรคนี้กับเขาได้ด้วย


Arnaldo Silva เป็นช่างก่อสร้าง ทำงานใช้แรงงานแบบผู้ชายอย่างเข้มแข็ง และไม่เคยวิตกกังวลกับก้อนเนื้อเล็กๆที่หน้าอก หมอประจำตัวของคุณ Arnaldo เองก็บอกว่า ไม่ต้องไปห่วงก้อนเนื้อนั้นหรอก เป็นแค่เนื้อเยื่อไขมันเท่านั้น


ปรากฎว่า เนื้อเยื่อไขมันก้อนนั้นโตขึ้นเรื่อยๆ จนคุณ Arnaldo อดรนทนไม่ได้ ต้องไปขอความเห็นจากหมอคนที่สอง


หลังการถ่ายเอ็กซเรย์ และการตัดเนื้อเยื่อไปตรวจ ผลการวิเคราะห์ทำให้คุณ Arnaldo ตกใจมาก เพราะปรากฏว่าก้อนเนื้อที่หน้าอกก้อนนั้นเป็นมะเร็ง


Arnaldo Silva บอกว่า เขาจะเป็นมะเร็งที่เต้านมได้ยังไง ในเมื่อเขาไม่มีเต้านม


แต่คุณหมอ Sharon Rosenbaum Smith ศัลยแพทย์ที่โรงพยาบาล St Luke’s Roosevelt บอกว่า เป็นไปได้ เพราะผู้ชายทุกคนมีเนื้อเยื่อของเต้านม และมีโอกาสเป็นไปได้ที่จะเป็นมะเร็งที่เต้านมทุกคน


แต่เพราะว่าโอกาสเสี่ยงที่ผู้ชายจะเป็นมะเร็งที่เต้านมนั้น มีน้อยกว่าผู้หญิง และผู้ชายส่วนใหญ่ไม่เชื่อว่าตนจะเป็นโรคนี้ ก็เลยทำให้ไม่ใส่ใจกัน และกว่าจะตรวจพบ สถาบันมะเร็งแห่งชาติบอกว่า โรคมะเร็งก็จะลุกลามไปได้มากทีเดียว


นอกจากนั้น ยังมีปัญหาเรื่องความอับอายขายหน้ากันอีกด้วย


Arnaldo Silva ผู้ชายที่เป็นโรคมะเร็งเต้านมและรอดชีวิตมาได้ เล่าว่า จะเล่าหรือปรึกษากับใครก็ไม่ได้ เพราะถือกันว่า โรคนี้เป็นโรคของผู้หญิง ก็เลยต้องเก็บเงียบ


แต่การเก็บไว้เป็นความลับเป็นอันตรายกับทั้งผู้ป่วยและครอบครัวได้ แพทย์บอกกับคุณ Arnaldo ว่า เขามีจีน BRCA 2 ซึ่งเป็นจีนที่ทำให้เป็นโรคมะเร็งประเภทนี้ได้ง่ายขึ้น เขาก็เลยตัดสินใจบอกกับ Vanessa ลูกสาววัย 32 ปี และเมื่อคุณ Vanessa ไปตรวจร่างกาย ก็พบว่าเป็นมะเร็งที่เต้านมเหมือนกับคุณพ่อ


Arnaldo กล่าวโทษตนเองที่ถ่ายทอดจีน หรือเชื้อพันธุ์นี้ให้กับลูก


คุณพ่อและลูกสาวรับการผ่าตัดในเวลาใกล้ๆกัน และไปรับเคมีบำบัดด้วยกัน ต่างคนต่างคอยให้กำลังใจซึ่งกันและกัน และคุยว่า ไม่มีใครที่โรงพยาบาลจะไม่รู้จักพ่อลูกคู่นี้


เรื่องนี้เกิดขึ้นมากว่าปีแล้ว และเวลานี้ทั้งสองคนก็ปลอดจากมะเร็งแล้ว แต่ก็ยังไปให้แพทย์ตรวจอยู่ทุกๆสามเดือน เพื่อให้แน่ใจว่าโรคร้ายนี้จะไม่กลับมา หรือถ้ากลับมาก็จะพบแต่เนิ่นๆ


Vanessa บอกว่า การมีประสบการณ์ร่วมกันทำให้เธอสนิทสนมกับพ่อมากขึ้นส่วน Arnaldo บอกว่า ที่ตัดสินใจเปิดเผยเรื่องนี้ ก็เพราะอยากเตือนคุณผู้ชายทั้งหลายว่า โรคมะเร็งเต้านมนั้น เป็นได้ทั้งผู้หญิงและผู้ชาย.

วันพฤหัสบดีที่ 20 พฤศจิกายน พ.ศ. 2551

Thaï (chat)


Le Thaï est une race de chat originaire de Thaïlande. Ce chat a la particularité d'être le Siamois traditionnel ou ancien type.

Origines [modifier]
Les origines du Thaï sont les mêmes que celles du Siamois. Par la suite, le Siamois s'est affiné jusqu'au type actuel.

Le Thaï lui, a la vocation de garder les caractéristiques physiques du Siamois d'origine. Mais le Thaï est une race recréée, et se présente de par ses origines différente de la race du siamois.

Caractéristiques [modifier]
Contrairement au Siamois, le Thaï est plus massif, plus rond.

Sa tête est triangulaire mais aux contours arrondis et aux joues rondes. Les yeux sont ovales et toujours bleus. Il y a souvent un problème de strabisme parmi ces races, mais ceci est considéré comme un défaut. Les oreilles sont placées assez bas, elles sont larges à leur base et leur extrêmité est arrondie.

Le corps est d'une façon générale bien musclé mais ne donne pas une impression de lourdeur. Les pattes sont fines et les pieds de forme ovale sont de taille moyenne. La queue s'affine sur la longueur et fini en arrondi.

La fourrure est courte. Le seul patron autorisé est le colourpoint. Toutes les couleurs sont acceptées mais les plus courantes sont le seal, le lilac, le chocolate et le blue. Il existe également des modèles tabby

Caractère [modifier]
Le caractère du Thaï est identique au Siamois. Ce sont ce que l'on appelle des "chats-chiens". Très affectueux et présents, ils aiment les longues conversations avec leur propriétaire. Ils sont parfois même possessifs envers la personne de la famille qu'il désigne comme leur maître.

วันอังคารที่ 11 พฤศจิกายน พ.ศ. 2551

Les deux dispositifs d'observation des avalanches en France


...En France, le Cemagref (unité Erosion torrentielle, neige et avalanches à Grenoble) et l'ONF (agences et services de restauration de terrain en montagne) sont en charge, pour le compte du ministère chargé de l'environnement, des deux dispositifs opérationnels d'observation des avalanches, dans les 11 départements des Alpes et des Pyrénées :

- l'enquête permanente sur les avalanches (EPA) est une chronique d'environ 80 000 événements d'avalanches sur 5000 sites sélectionnés, commencée à partir de 1900.

- la carte de localisation des phénomènes d'avalanches (CLPA) est une carte-inventaire des avalanches, reportant l'enveloppe des événements observés (emprise) sur 8 000 km2.

Ces deux dispositifs conduits selon des procédures fixes, permettent de disposer de lots de données homogénes et systématiques. Les données de l'EPA servent principalement à l'analyse fréquentielle des événements, alors que la CLPA est utilisée pour l'étude des propriétés spatiales des phénomènes. Leurs informations sont publiques et servent de données d'entrée objectives pour la plupart des analyses de l'aléa ou du risque d'avalanche, notamment pour l'urbanisme ou plus généralement l'aménagement du territoire.

Leurs données sont présentées et consultables sur le portail dédié avalanches.fr. La CLPA est également consultable en mairie

วันพุธที่ 5 พฤศจิกายน พ.ศ. 2551

Mélamine

Les résines de formaldéhyde de mélamine (Formica) [modifier]
Des résines de FM avaient déjà été développées dans les années 1930 et 40 par des compagnies multinationales telles que Ciba et Henkel mais sans véritable succès commercial.
Ses propriétés exceptionnelles de résistance à la chaleur, à la lumière, aux produits chimiques, à l'abrasion et au feu expliquent son succès dans l’immédiat après-guerre.
Son principal dérivé : des feuilles stratifiées, obtenues sous pression et ensuite décorées, plus connu sous le nom commercial de Formica, fut très largement utilisé dans les cuisines, bistros, restaurants[1]… pour sa très grande facilité d’entretien.
Dans les années 1950, le Formica (censé « libérer la ménagère ») développa un engouement tel, que nombre de meubles anciens, souvent remarquables, furent purement et simplement mis à la décharge.[réf. nécessaire]

Deux autres applications importantes furent la fabrication de :

- gobelets, assiettes, couverts, prétendus incassables bien que ne l'étant pas (il suffit de laisser tomber un objet en mélamine sur un sol dur pour le constater), largement utilisés pour les bébés et le camping ainsi que la fabrication de gadgets bon marché (cendriers, porte-clés...);
- téléphones et petits objets électriques (prises, interrupteurs…).
Toutes applications auxquelles la mélamine (qui remplaçait dans ces usages la bakélite plus cassante) se prêtait particulièrement bien.

Dans les années 1990, l'ABS plus résistant et plus brillant tend peu à peu à remplacer la mélamine qui est un thermodurcissable : il ne peut plus être mis en forme après polymérisation. L’ABS, thermoplastique noble (comme le nylon) doit son succès aux excellentes propriétés provenant de l’alliance « résine + élastomère » qui donne une matière brillante, esthétique, très résistante aux rayures, facile à nettoyer. Elle est très utilisée dans les salles de bains et l'industrie.


Usage frauduleux de mélamine dans l'alimentation [modifier]
De la mélamine a plusieurs fois été volontairement introduite dans des aliments et des friandises pour faire croire qu'ils étaient plus riches en protéines qu'en réalité. En mars 2007, un scandale agro-alimentaire a fait connaître ce fait en Amérique du Nord, avec le rappel de 60 millions de boîtes d'aliments pour chiens et chats fabriquées en Chine et vendues sous 95 marques différentes, aux États-Unis, au Canada et au Mexique. Ces boites contenaient du gluten de blé contaminé par de la mélamine, adjuvant illégal aux États-Unis. Un mois plus tard, le gouvernement chinois a déclaré bannir cette pratique. La mélamine pourrait dans certaines conditions bloquer les fonctions rénales, selon des chercheurs de l'Université de Guelph (Ontario), ce qui expliquerait certaines morts de chiens et chats ayant consommé ces aliments, de la mélamine ayant été détectée dans l'urine ou les reins de chats décédés, ainsi que de l'acide cyanurique (sous-produit métabolique de la mélamine), ces deux composés réagissant en formant des cristaux pouvant bloquer la fonction rénale, selon des chercheurs de l'Université de Guelph [2]. Menu Foods a le 16 mars 2007 rappelé 60 millions de boîtes de nourriture pour chiens et chats produites aux États-Unis avec des aliments importés, vendues sous 95 marques différentes aux États-Unis, Canada et Mexique ; après la mort anormale d'au moins 14 animaux, à la suite d'une défaillance rénale dans la plupart des cas. Plus de 8 000 plaintes (pour certaines en nom collectif) ont été déposées à la FDA dans les semaines qui ont suivi aux États-Unis et au Canada.

En mai, en juillet et enfin en septembre 2008, quatre bébés chinois sont morts et des dizaines de milliers sont tombés malades après avoir absorbé du lait artificiel pour nourrisson contaminé : on y avait ajouté de la mélamine, afin de le faire apparaître plus riche en protéines. Les autorités chinoises ont reconnu que deux des compagnies laitières incriminées dans le scandale exportaient leurs produits (vers les Burundi, Gabon, Bangladesh, Birmanie et Yémen). Et l'ampleur du scandale a continué, touchant d'autres entreprises, d'autres produits et un nombre toujours plus important de personnes.

En octobre 2008, en Europe, un résultat d'analyse non conforme a été détecté dans des friandises produites en Chine et vendues dans des magasins asiatiques en Belgique (11,24 mg/kg).

วันจันทร์ที่ 27 ตุลาคม พ.ศ. 2551

Halloween

History
Halloween has its origins in the ancient Celtic festival known as Samhain (Irish pronunciation: [ˈsˠaunʲ]; from the Old Irish samain).[1] The festival of Samhain is a celebration of the end of the harvest season in Gaelic culture, and is sometimes [2] regarded as the "Celtic New Year".[3] Traditionally, the festival was a time used by the ancient pagans to take stock of supplies and slaughter livestock for winter stores. The ancient Gaels believed that on October 31, now known as Halloween, the boundary between the alive and the deceased dissolved, and the dead become dangerous for the living by causing problems such as sickness or damaged crops. The festivals would frequently involve bonfires, into which bones of slaughtered livestock were thrown. Costumes and masks were also worn at the festivals in an attempt to mimic the evil spirits or placate them.[4][5]


History of name
The term Halloween is shortened from All Hallows' Even (both "even" and "eve" are abbreviations of "evening", but "Halloween" gets its "n" from "even") as it is the eve of "All Hallows' Day",[6] which is now also known as All Saints' Day. It was a day of religious festivities in various northern European Pagan traditions,[3] until Popes Gregory III and Gregory IV moved the old Christian feast of All Saints' Day from May 13 (which had itself been the date of a pagan holiday, the Feast of the Lemures) to November 1. In the ninth century, the Church measured the day as starting at sunset, in accordance with the Florentine calendar. Although All Saints' Day is now considered to occur one day after Halloween, the two holidays were, at that time, celebrated on the same day. Liturgically, the Church traditionally celebrated that day as the Vigil of All Saints, and, until 1970, a day of fasting as well. Like other vigils, it was celebrated on the previous day if it fell on a Sunday, although secular celebrations of the holiday remained on the 31st. The Vigil was suppressed in 1955, but was later restored in the post-Vatican II calendar.


Symbols
The carved pumpkin, lit by a candle inside, is one of Halloween's most prominent symbols in America, and is commonly called a jack-o'-lantern. Originating in Europe, these lanterns were first carved from a turnip or rutabaga. Believing that the head was the most powerful part of the body containing the spirit and the knowledge, the Celts used the "head" of the vegetable to frighten off any superstitions.[7] The name jack-o'-lantern can be traced back to the Irish legend of Stingy Jack, [8] a greedy, gambling, hard-drinking old farmer. He tricked the devil into climbing a tree and trapped him by carving a cross into the tree trunk. In revenge, the devil placed a curse on Jack, condemning him to forever wander the earth at night with the only light he had: a candle inside of a hollowed turnip. The carving of pumpkins is associated with Halloween in North America,[9] where pumpkins were readily available and much larger, making them easier to carve than turnips. Many families that celebrate Halloween carve a pumpkin into a frightening or comical face and place it on their home's doorstep after dark. In America the tradition of carving pumpkins is known to have preceded the Great Famine period of Irish immigration. The carved pumpkin was originally associated with harvest time in general in America and did not become specifically associated with Halloween until the mid-to-late 19th century.

The imagery surrounding Halloween is largely an amalgamation of the Halloween season itself, nearly a century of work from American filmmakers and graphic artists,[10] and a rather commercialized take on the dark and mysterious. Halloween imagery tends to involve death, magic, or mythical monsters. Traditional characters include ghosts, ghouls, witches, owls, crows, vultures, pumpkin-men, black cats, spiders, goblins, zombies, mummies, skeletons, and demons.[11]

Particularly in America, symbolism is inspired by classic horror films, which contain fictional figures like Frankenstein's monster and The Mummy. Elements of the autumn season, such as pumpkins and scarecrows, are also prevalent. Homes are often decorated with these types of symbols around Halloween.

Trick-or-treating and guising
Costumes
Main article: Halloween costume
Halloween costumes are traditionally those of monsters such as ghosts, skeletons, witches, and devils. Costumes are also based on themes other than traditional horror, such as those of characters from television shows, movies and other pop culture icons.


Costume sales
BIGresearch conducted a survey for the National Retail Federation in the United States and found that 53.3% of consumers planned to buy a costume for Halloween 2005, spending $38.11 on average (up 10 dollars from the year before). They were also expected to spend $4.96 billion in 2006, up significantly from just $3.3 billion the previous year.[12]


UNICEF
Main article: Trick-or-Treat for UNICEF
"'Trick-or-Treat for UNICEF" has become a common sight during Halloween in North America. Started as a local event in a Philadelphia suburb in 1950, and expanded nationally in 1952, the program involves the distribution of small boxes by schools (or in modern times, corporate sponsors like Hallmark at their licensed stores) to trick-or-treaters, in which they can solicit small change donations from the houses they visit. It is estimated that children have collected more than $119 million (US) for UNICEF since its inception. In 2006 UNICEF discontinued their Halloween collection boxes in parts of the world, citing safety and administrative concerns

Games and other activities
There are several games traditionally associated with Halloween parties. The most common is dunking or apple bobbing, in which apples float in a tub or a large basin of water; the participants must use their teeth to remove an apple from the basin. A variant of dunking involves kneeling on a chair, holding a fork between the teeth and trying to drop the fork into an apple. Another common game involves hanging up treacle or syrup-coated scones by strings; these must be eaten without using hands while they remain attached to the string, an activity which inevitably leads to a very sticky face.

Some games traditionally played at Halloween are forms of divination. In Puicíní (pronounced "poocheeny"), a game played in Ireland, a blindfolded person is seated in front of a table on which several saucers are placed. The saucers are shuffled and the seated person then chooses one by touch. The contents of the saucer determine the person's life during the following year. A saucer containing earth means someone known to the player will die during the next year, a saucer containing water foretells emigration, a ring foretells marriage, a set of Rosary beads indicates that the person will take Holy Orders (becoming a nun or a priest). A coin means new wealth, a bean means poverty, and so on. In 19th century Ireland, young women placed slugs in saucers sprinkled with flour. A traditional Irish and Scottish form of divining one's future spouse is to carve an apple in one long strip, then toss the peel over one's shoulder. The peel is believed to land in the shape of the first letter of the future spouse's name. This custom has survived among Irish and Scottish immigrants in the rural United States.

Unmarried women were frequently told that if they sat in a darkened room and gazed into a mirror on Halloween night, the face of their future husband would appear in the mirror. However, if they were destined to die before marriage, a skull would appear. The custom was widespread enough to be commemorated on greeting cards from the late nineteenth and early twentieth centuries. The mirror gaze was one of many forms of love divination around Halloween and other ancient holy days.

The telling of ghost stories and viewing of horror films are common fixtures of Halloween parties. Episodes of TV series and specials with Halloween themes (with the specials usually aimed at children) are commonly aired on or before the holiday while new horror films, like the popular Saw films, are often released theatrically before the holiday to take advantage of the atmosphere

วันอังคารที่ 21 ตุลาคม พ.ศ. 2551

Bears




Bears (family Ursidae) are mammals in the order Carnivora. Bears are classified as caniforms, or doglike carnivorans, with the pinnipeds being their closest living relatives. Although there are only eight living species of bear, they are widespread, appearing in a wide variety of habitats throughout the Northern Hemisphere and partially in the Southern Hemisphere. That which pertains to bears is called ursine. Bears are found in the continents of North America, South America, Europe, and Asia.

Common characteristics of modern bears include a large body with stocky legs, a long snout, shaggy hair, plantigrade paws with five nonretractile claws, and a short tail. While the polar bear is mostly carnivorous and the giant panda feeds almost entirely on bamboo, the remaining six species are omnivorous, with largely varied diets including both plants and animals.

With the exceptions of courting individuals and mothers with their young, bears are typically solitary animals. They are sometimes diurnal, but are usually active during the night (nocturnal) or twilight (crepuscular). Bears are aided by an excellent sense of smell, and despite their heavy build and awkward gait, they can run quickly and are adept climbers and swimmers. Bears use shelters such as caves and burrows as their dens, which are occupied by most species during the winter for a long period of sleep similar to hibernation.

Bears have been hunted since prehistoric times for their meat and fur. To this day, they play a prominent role in the arts, mythology, and other cultural aspects of various human societies. In modern times, the bear's existence has been pressured through the encroachment of their habitats and the illegal trade of bears and bear parts, including the Asian bile bear market. The IUCN lists six bear species as vulnerable or endangered, and even "least concern" species such as the brown bear are at risk of extirpation in certain countries. The poaching and international trade of these most threatened populations is prohibited, but still ongoing.

วันจันทร์ที่ 13 ตุลาคม พ.ศ. 2551


วันนี้ก็มีเพลงมาฝาก ชื่อเพลงว่า I will always love you ของ Whitney Houston นะ

เนื้อเพลง: I Will Always Love You
If I should stay
I would only be in your way
So I'll go but I know
I'll think of you every step of the way
Chorus:
I will always love you
I will always love you
You, you, my darling you (mm)
Bittersweet Memories
That is all I'm taking with me
So goodbye please don't cry
We both know I'm not what you
You need
Repeat Chorus
I hope life treats you kind
And I hope you have all you dreamed of
And I wish to you joy and happiness
But above all this, I wish to you love
Repeat Chorus (3X)
You, darling I love you
Oh, I'll always, I'll always love you (oo-oo)

วันอังคารที่ 30 กันยายน พ.ศ. 2551

Tour de Chocolat Seattle



There's a delicious way to enjoy Seattle's "other bean" and see the city. Take the Tour de Chocolat/Seattle for a morning of chocolate education and tastings from some of Seattle's most famous chocolatiers.
Designed for small groups (10 or less), immerse your self in chocolate, take home sumptous samples and watch chocolate-making in motion in motion with some of the nation's most esteemed chocolatiers. Learn about the craft of chocolate-making and come away better able to select chocolates in the future.
Enjoy a point to point tour in a comfortably appointed tour van and enjoy expert tour guides (one per group) who know their way around the city as fluently as they do the nuances of chocolate.

Your tour wraps up with a souvenir gift bag from Chocolate Box with samples from all your tour stops and a Tour de Chocolate mug to boot! Hungry? Thirsty? Chocolate Box is wall-to-wall chocolate bliss that's full of chocolate ideas to eat, drink, or take home to someone special. You'll discover chocolatiers from all over the world, as well as up-and-coming boutique chocolate chefs from the Northwest. And we'll ship it home for you to round out your experience.
Giving a gift? Tour de Chocolate/Seattle would make a unique and creative gift for someone's birthday or bridal shower ...or as a private party for fellow workers. Or simply grab one of our "Best of Seattle" signature gift boxes, full of items from our chocolatier partners.
IMPORTANTHotel pickup is not included with this tour. The tour departs from the Chocolate Box 108 Pine St, between 1st & 2nd Ave. Near Pike Place Mkt. Wear comfortable walking shoes and bring a jacket on cool days. Bring an umbrella if appropriate. A bottle of water to cleanse the palate is recommended. Bring camera and a expectation of a great time. We are your host in Seattle and are committed to showing you a memorable time.

วันศุกร์ที่ 19 กันยายน พ.ศ. 2551

Dossier BD : Les Editions Nausicaä

Une nouvelle image... me direz-vous ! Oui mais pas n'importe laquelle.

Vous assistez à la naissance de Nausicaä, petite maison d'édition centrée sur ce que l'on appelle communément le para-bd. Centrée pour plusieurs raisons. Tout d'abord le plaisir de "faire de l'image" autour d'auteurs dont j'apprécie le travail. Ensuite, l'envie d'accrocher à mes cimaises une sérigraphie qui ne soit pas une simple case d'album qui, je le sais, me lassera après quelques mois. Enfin, entrevoir la patte ou l'imaginaire d'un auteur de bande dessinée autrement qu'à travers sa planche. Que de prétention me répondrez-vous...
Plus concrètement, vous avez devant vos yeux (que j'espère ébahi, voir interrogateur) les premières réalisations des Editions Nausicaä:


Ruben Pellejero - "Graffiti"





Frédéric Bézian - "De l'aube à minuit"







Algésiras - "Quetzals"

วันศุกร์ที่ 12 กันยายน พ.ศ. 2551

ว้าวววววว น้ำหอม

ใครจะคิดว่าอุตสาหกรรมน้ำหอมจะทำรายได้ได้ถึงปีละกว่าหนึ่งพันล้านเหรียญอเมริกันเมื่อก้าวเข้าสู่สหัสวรรษใหม่ ว่ากันว่า ณ วันนี้ผู้หญิงทั่วโลกใช้น้ำหอมเฉลี่ยถึงคนละ 6 กลิ่น นอกเหนือไปจากน้ำหอมกลิ่น “พิเศษ” ที่แต่ละคนจะไม่ยอมบอกใครเป็นอันขาดถึงน้ำหอมกลิ่นลับสุดยอดของตัวเอง
Grasse เมืองแห่งน้ำหอมของฝรั่งเศส และใช่เพียงแต่ผู้หญิงเท่านั้นปัจจุบันผู้ชายอย่างน้อยกว่าร้อยล้านคนทั่วโลกต่างก็เป็นผู้บริโภคน้ำหอมกันโดยถ้วนหน้า เรียกว่าใช้กันไม่แพ้ผู้หญิงเลยทีเดียว เพราะนอกจากพ่อเจ้าประคุณทั้งหลายจะใช้น้ำหอมกลิ่นอ่อนๆหลังอาบน้ำประเภท eau de toilet แล้ว น้ำหอมหลังโกนหนวดก็ยังเป็นสินค้าที่ขายดีติดอันดับด้วยเช่นเดียว ตั้งแต่ยุคโบราณมนุษย์เริ่มรู้จักนำเครื่องหอมมาใช้เพื่อระงับกลิ่นกาย ภายหลังการชำระล้างร่างกายก่อนที่จะทำการบวงสรวงเทพเจ้าพื่อให้ร่างกายมีกลิ่นที่สดชื่น และจากการใช้กลิ่นหอมเหล่านี้ผลพลอยได้ก็คือผู้ที่อยู่รอบข้างเมื่อได้กลิ่นก็เกิดความนิยมชมชื่นใช่เพียงแต่เพื่อเทพเจ้าเท่านั้น ผู้ที่ใกล้ชิดที่สุดก็คือผู้เป็นชายาหรือสวามีของผู้ใช้ซึ่งล้วนเป็นบุคคลชั้นปกครองนั่นเอง จากนั้นได้มีการจำแนกกลิ่นของหอมจากแหล่งที่มาต่าง ๆ ทั้งดอกไม้ พืช ดินบางชนิดไปจนถึงกลิ่นที่มาจากสัตว์ นำมาสกัดและใช้ผสมกับน้ำมันเพื่อสะดวกในการแต่งแต้มไปบนส่วนต่างๆของร่างกาย ซึ่งค้นพบในเวลาต่อมาว่ากลิ่นของน้ำมันหอมจะเปลี่ยนไปตามกลิ่นเหงื่อและอุณหภูมิของผู้ใช้
ขวดน้ำหอมสไตล์ฝรั่งเศส การใช้เครื่องหอมนอกจากจะเป็นการเพิ่มเสน่ห์ให้กับผู้ใช้แล้วยังเป็นการช่วยผ่อนคลายความเครียดและความว้าวุ่นทางอารมณ์ได้ด้วย จึงมีการนำเครื่องหอมมาใช้ในการบำบัดภาวะทางจิตเป็นบางกรณี อันเป็นต้นกำเนิดของการใช้สุวคนธ์บำ การค้าเครื่องหอมเริ่มมีความสำคัญทีละน้อย จากเดิมที่นิยมกันตามท้องถิ่นนั้น ๆ จนเมื่อการคมนาคมเจริญขึ้นทำให้เกิดความต้องการเพิ่มขึ้นอย่างก้าวกระโดดจากดินแดนในทวีปต่างๆ การเดินทางของเครื่องหอมได้เพิ่มมูลค่าอย่างไม่มีขีดจำกัด เครื่องหอมเหล่านี้จึงกลายเป็นสินค้าประเภทฟุ่มเฟือยมาแต่โบราณกาล แต่ปริมาณการผลิตยังไม่มากเท่ากับความต้องการของผู้ใช้จึงทำให้การตั้งราคาเป็นไปตามความพอใจของผู้ขายมากกว่าผู้ซื้อ ดังนั้นจึงเริ่มมีการนำกลิ่นหอมต่างๆมาผสมขึ้นด้วยกลเม็ดและความชำนาญอันเกิดจากประสบการณ์ ตลาดเครื่องหอมจึงเป็นตลาดของชนชั้นสูงเท่านั้น การตั้งห้องทดลองเพื่อค้นคว้า สกัดกลิ่น และผสมเครื่องหอมต่างๆเริ่มแพร่หลายในยุคต่อมาจนกระทั่งถึงยุคกลาง จากนั้นในยุคของศตวรรษที่ 16 เริ่มมีการนำน้ำหอมมาผสมกับสารอื่นๆเพื่อนำไปใช้ประโยชน์ที่ต่างกันออกไป เช่นใช้กับเครื่องเรือน ถุงมือ พัด จนถึงการนำไปผสมกับผลิตภัณฑ์ต่างๆที่ใช้ในห้องน้ำเช่นสบู่หอม น้ำยาบ้วนปาก
ขวดน้ำหอมทำจากเซรามิกลวดลายงดงาม หลังยุคปฏิวัติอุตสาหกรรมยุโรปทั้งทวีปเข้าสู่ยุคทองของเศรษฐกิจที่เจริญก้าวกระโดดอย่างรวดเร็ว ความมั่งคั่งได้แพร่กระจายไปทั่วทั้งทวีป จึงมีการผลิตน้ำหอมออกสู่ท้องตลาดในผลิตภัณฑ์บรรจุที่งดงาม มีทั้งการออกแบบขวดและภาชนะบรรจุอย่างประณีต มีการนำขวดแก้วเจียรนัยจากหินผลึกทั้งขาวใสและสีต่างๆ ประดับด้วยลวดลายที่เขียนจากทองคำ จนกลายเป็นสินค้าที่หรูหราที่เหล่าสตรีผู้สูงศักดิ์และมั่งคั่งจะต้องเสาะหามาประดับห้องน้ำและโต๊ะกระจกเครื่องแป้ง นักเคมีชาวฝรั่งเศสเป็นผู้ปรับปรุงน้ำหอมจากน้ำหอมแบบโบราณให้เป็นน้ำหอมที่ทันสมัยด้วยความรู้และความสามารถ ประกอบกับความพิถีพิถันละเอียดลออ ทำให้น้ำหอมของฝรั่งเศสเริ่มเป็นที่กล่าวขวัญและต้องการในศตวรรษที่ 20 จากการตั้งชื่อกลิ่นของน้ำหอมในเชิงโรแมนติค ทั้งยังมีการออกแบบขวดบรรจุและฉลากปิดที่งดงาม มีการออกแบบที่ละเมียดละไมผิดจากผลิตภัณฑ์อื่น สินค้าเหล่านี้กลายเป็นของที่ระลึกและของฝากที่สตรีทั่วโลกร่ำร้องที่จะเป็นเจ้าของ
อีกรูปแบบหนึ่งขวดน้ำหอม เมือง Grasse ในแคว้น Provence ได้ชื่อว่าเป็นเมืองแห่งการผลิตน้ำหอมของฝรั่งเศส กลิ่นหอมจากดอกไม้และพืชนานาชนิดถูกนักผสมน้ำหอมหรือ Le Nez ทำการผลิตจากการผสมกลิ่นหอมต่างๆ และมีการตั้งชื่อด้วยคำจากภาษาวรรณกรรมหรือบุคคลเป็นส่วนใหญ่ จนเริ่มมีร้านขายน้ำหอมเปิดจำหน่ายเป็นร้านเฉพาจากเดิมที่จำหน่ายร่วมกับเวชภัณฑ์ โดยมีการตกแต่งร้านขายน้ำหอมอย่างดงามด้วยกระจกเงาและสีสันที่อ่อนโยน จนทุกคนเป็นต้องเหลียวมองเมื่อเดินผ่าน เมื่อสงครามโลกครั้งที่ 2 สิ้นสุดลง ทหารต่างชาติทุกชาติทุกหน่วยต่างพากันซื้อน้ำหอมของฝรั่งเศสติดไม้ติดมือกลับบ้านเพื่อเป็นของฝากและของที่ระลึกให้กับภรรยา คู่รัก มารดา และพี่สาวน้องสาว น้ำหมอจึงกลายเป็นสิ่งที่สร้างความพอใจให้ผู้รับทุกคนเป็นอย่างยิ่ง ส่งผลให้บริโภคน้ำหอมของชาวอเมริกันพุ่งขึ้นสูงสุดในยุคร็อค แอนด์ โรล นี้เอง และนับแต่นั้นเป็นต้นมาอุตสาหกรรมน้ำหอมในอเมริกาก็เจริญก้าวหน้าอย่างรวดเร็ว แม้จะเป็นกลิ่นที่สังเคราะห์ขึ้นด้วยวิธีการทางวิทยาศาสตร์ แต่ราคาก็ต่างจากน้ำหอมของฝรั่งเศสอย่างมาก จนทำให้น้ำหอมของอเมริกันเริ่มเป็นที่นิยมอย่างแพร่หลาย สามารถแบ่งตลาดน้ำหอมของฝรั่งเศสได้อย่างเป็นกอบเป็นกำ และยังครองใจวัยรุ่นได้เกือบทั่วโลกจากการแพร่ในลักษณะของสื่อแฝงทั้งภาพในสิ่งพิมพ์ โทรทัศน์ และภาพยนตร์
จากน้ำหอมต่อยอดมาถึงผลิตภัณฑสปา การเติบโตของอุตสาหกรรมน้ำหอมเริ่มจะอิ่มตัวในปลายศตวรรษที่ 20 แต่แล้วการเปิดตัวของ spa และ therapy house ต่างๆได้กลายเป็นตัวกระตุ้นให้ตลาดเครื่องหอมกลับแตกยอดต่อไปได้อย่างงดงาม เมื่อผลิตภัณฑ์เครื่องหอมถูกผลิตออกมาในรูปแบบแปลกๆใหม่ ทำให้ยอดของการบริโภคเครื่องหอมเพิ่มขึ้นเป็นทวีคูณ และผลิตภัณฑ์ต่างๆล้วนถูกบรรจุในภาชนะบรรจุที่ถูกออกแบบอย่างพิถีพิถัน ผสมผสานกับความรู้ในเชิงจิตวิทยาที่เย้ายวนความต้องการของผู้ชื้อ จนตลาดเครื่องหอมทั่วทั้งโลกถูกกระตุ้นด้วยแรงซื้ออย่างมหาศาลอีกตรั้ง สวนทางกับตลาดสิ่งฟุ่มเฟือยต่างๆอย่างเห็นได้ชัด ทุกวันนี้ประเทศผู้ผลิตต่างระดมนักวิชาการและนักการตลาด พัฒนาสรรพความรู้และความสามารถอย่างเต็มที่ เพื่อชิงส่วนแบ่งของตลาดสินค้าชนิดนี้ให้ได้มากที่สุด เพราะสินค้าเครื่องหอมยังคงมีอนาคตที่สุดสดใสนั่นเอง

วันอังคารที่ 19 สิงหาคม พ.ศ. 2551

Love & Friendship


I got two poems for u guys, one is about a sad love, and another is about a very sweet friendship...... these were sent as fwd emails..... I dun quite know how to translate it, but though it's not quite perfect, hope u guys understand wot I mean to say....... "How can I say goodbye to someone I never had? Why do tears fall for someone who was never mine? Why is that I miss someone I was never with And I ask why I love who's love was never mine?"
จะบอกลากับคนที่ไม่ใช่ของเราได้อย่างไร ทำไมเราถึงมาเสียน้ำตาให้คนที่เราไม่ใช่ และไม่มีวันได้เป็นเจ้าของ ทำไมเราจึงมานั่งคิดถึงคนที่เราไม่เคยได้แม้แต่ใกล้ชิด คงต้องถามตัวเองว่า.......ทำไมเราถึงยังรัก และยังเฝ้ารอ คนที่เค้าไม่เคยมีรักให้เราเลย
Written with a pen Sealed with a kiss If you are my friend, Please answer this: Are we friends or are we not? You told me once, but I forgot. So tell me now and tell me true. So I can say, I am here for you. Of all the friends I've ever met, You are the one I won't forget. And if I die before you do, I'll go to Heaven And wait for you.
เขียนด้วยปากกา ผนึกด้วยรอยจูบ ถ้าเธอเป็นเพื่อนฉัน ช่วยตอบฉันที ว่าเราเป็นเพื่อนกัน หรือว่าไม่ใช่ เธอเคยบอกฉันแล้ว แต่ฉันลืม ช่วยบอกฉันอีกสักครั้ง ด้วยความจริงใจ เพื่อฉันจะได้บอกเธอว่า ฉันอยู่ที่นี่ กับเธอเสมอ ในบรรดาเพื่อนทุกคนที่ฉันเคยได้พบ เธอคือคนที่ฉันจะไม่มีวันลืม และหากฉันต้องตายจากเธอไป ขอให้เธอรู้ไว้ว่า ฉันจะไปอยู่ที่สวรรค์ และจะเฝ้ารอเญธออยู่ที่นั่น ตลอดไป......

วันจันทร์ที่ 28 กรกฎาคม พ.ศ. 2551

Les variétés régionales du français

La variation régionale, en français, peut être abordée de deux manières :
en considérant que le français est un synonyme de la
langue d'oïl, ce qui implique que tous les dialectes romans du domaine d'oïl sont des variétés dialectales du français (voir l'article langue d'oïl) ;
en se limitant à ce qu'on appelle le « français régional », ensemble de variétés régionales dans le monde, qui restent très proches du français standard. C'est ce sens qui est développé ici.
Certains néologismes peuvent également être empruntés au
vocabulaire du français régional. On appelle « français régional » les mots ou les expressions employés dans certaines régions de la francophonie, mais non retenus dans les dictionnaires académiques du français ou qui ne sont pas utilisés dans l'ensemble de la francophonie. Il ne s'agit pas de langue familière, mais bien du français qui a évolué de façon différente.
Dans une partie de la moitié nord de la
France par exemple, le repas du matin s'appelle « petit-déjeuner », celui du midi le « déjeuner » et celui du soir le « dîner », le « souper » désignant la collation prise le soir après le spectacle ; au Québec, dans le reste du Canada, en Belgique et en Suisse, on dit « déjeuner », « dîner » et « souper ». En Belgique et en Suisse, on dit « septante » (70) et « nonante » (90) tandis qu'en Suisse on dit « huitante » (80) mais seulement dans certains cantons (la forme ancienne et aujourd'hui désuète de « huitante » était « octante »). Au Québec, dans le reste du Canada, en Suisse, en Belgique et dans certaines régions françaises, on dit « tantôt » là où le français de Paris mais aussi le français africain utilise « tout à l'heure » ; au Québec également, « magasiner » pour « faire des courses » (pour éviter l'anglicisme « faire du shopping »), alors que ce mot est perçu comme un barbarisme en France). Au Sénégal et en Afrique francophone, on parle parfois d'« essencerie » pour éviter le néologisme anglais de « station service », alors que ce mot est également perçu comme un barbarisme en France. Au Québec et souvent dans le reste du Canada, on dit aussi « avoir une blonde » au lieu de « avoir une petite amie » ou « avoir une copine », « avoir un chum » au lieu de « avoir un petit ami » ou de « avoir un copain », etc.
Ce ne sont que quelques exemples et le français est riche de différences lexicales dans ses variantes régionales.

วันอาทิตย์ที่ 13 กรกฎาคม พ.ศ. 2551

แนะนำสถานที่ท่องเที่ยว



แนะนำสถานที่ท่องเที่ยว
การท่องเที่ยวแห่งฝรั่งเศส (Maison de la France) ได้จัดทำหนังสือแนะนำการท่องเที่ยวซึ่งมีชื่อว่า France Guide ซึ่งรวบรวมข้อมูลการท่องเที่ยวต่างๆ โดยแบ่งเป็น 3 ส่วนคือ
1.
ฝรั่งเศสมีทุกสิ่งที่คุณค้นหา (บทนำ)[แหล่งธรรมชาติ] [แรงบันดาลใจในการเยือน][สีสันแบบฝรั่งเศส] [ง่ายและเป็นอิสระ]
2.
คุณสามารถเที่ยวฝรั่งเศสที่ไหนได้บ้าง (แนะนำสถานที่ท่องเที่ยว)[ปารีสและเขตอิล-เดอ-ฟร็องซ์] [ภาคเหนือ][ภาคตะวันตก] [ภาคใต้][ภาคกลาง] [ภาคตะวันออก] [ดินแดนโพ้นทะเล]
และ 3.
คู่มือนักเดินทาง (ข้อแนะนำ)สถานเอกอัครราชทูตฝรั่งเศสได้นำข้อมูลทั้งหมดซึ่งแปลเป็นภาษาไทยโดยสมาคมฝรั่งเศส กรุงเทพฯ มาใส่ไว้ในเว็บไซต์นี้แล้ว
ขอให้สนุกกับการหาข้อมูลและการเที่ยวฝรั่งเศส !